خنده ی تلخ
آخرین بار که من از تهِ دل خندیدم
علتش پول نبود…
انعکاسِ جُوک هر روز نبود…
علتش، چهرهیِ ژولیدهیِ یک دلقک، یا زمین خوردن یک کور نبود …
من بهِ «من » خندیدم!
که چو یک دلقکِ گیج
نقش یک خنده به صورت دارم
و دلم میـــــگرید
.

.
+ نوشته شده در یکشنبه ۲ تیر ۱۳۹۲ ساعت 18:30 توسط نویسنده:م.میثم
|
فلسفه تشکیل این وب: